Wpływ modelu kapitalizmu na politykę przemysłową prowadzoną przez państwo - przykład niemiec

Do wybuchu kryzysu gospodarczego w 2008 roku w debacie ekonomicznej na temat zasad prowadzenia polityki przemysłowej dominowało podejście neoliberalne- państwo nie powinno ingerować w rynek i zrezygnować z polityki przemysłowej. Jednakże kryzys gospodarczy doprowadził do zmiany paradygmatu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu i w jaki sposób model kapitalizmu wpływa na kształt polityki przemysłowej prowadzonej przez państwo. W artykule analizie zostały poddane Niemcy- główne założenia i cele prowadzonej przez nie polityki przemysłowej. Wykorzystanymi metodami badawczymi są przegląd literatury oraz analiza opisowa niemieckiego modelu kapitalistycznego w świetle teorii Hall i Soskice oraz klasyfikacji Amable’a. Artykuł wskazuje, że polityka przemysłowa prowadzona przez Niemcy jest dostosowana do niemieckiego modelu kapitalizmu, a głównym czynnikiem, który ją kształtuje, jest koncepcja społecznej gospodarki rynkowej

Chinese Foreign Direct Investments in Latin America and Their Influence on Chinese-Brazilian Economic Relations

For many decades Chinese foreign direct investments in Latin America were not a subject of academic research or political debate. However, thanks to China’s fast economic growth, huge saving rate and national reserves, the country plays a more and more important role not only in global trade, being the world’s biggest exporter, but also in international investment scene by increasing the number and volume of its overseas businesses. Chinese FDIs in Latin America, although not as controversial as those in Africa, have registered a steady growth and seem to be both a chance and a threat for Latin American states. The scale and structure of FDI still remain relatively poor but the situation in the last years, especially 2009-2010 shows a significant change. Huge amount of Chinese FDI  go to Brazil, which is also the recipient of the biggest Chinese single overseas business project (Porto do Aço). As far as Brazilian-Chinese bilateral economic relations are concerned, the complementarity of countries’ economies gives hope of beneficial cooperation, but at the same time poses a threat on Brazil of being vulnerable to externalities and losing manufacturing advantage in exports. Moreover, Chinese presence in Latin America means not only counterbalance to the influence of the USA but also undermines Brazilian position in the region. Methodology: the author combines quantitative and qualitative data analysis. Data used for the purpose of the article come mainly from UNCTAD statistics on-line, statistics of Chinese Ministry of Commerce, CIA Factbook. Moreover, the author makes use of desk research and literature review.  Chińskie Inwestycje Bezpośrednie W Ameryce Łacińskiej I Ich Wpływ Na Chińsko-Brazylijskie Stosunki GospodarczePrzez wiele dekad chińskie inwestycje bezpośrednie w Ameryce Łacińskiej nie stanowiły przedmiotu poważniejszych badań naukowych czy politycznej debaty. Szybki rozwój gospodarczy Chin, ogromne oszczędności i rezerwy narodowe, a także rola kraju w światowym handlu sprawiły jednakże, iż Chiny stały się nie tylko największym globalnym eksporterem, ale zaczęły ponadto odgrywać coraz poważniejszą rolą na scenie międzynarodowych inwestycji, sukcesywnie zwiększając ilość swoich inicjatyw gospodarczych za granicą. Chińskie inwestycje w Ameryce Łacińskiej, jeden z przykładów tego trendu, nie tak kontrowersyjny bynajmniej jak obecność Chin w Afryce, stanowią zarówno szansę jak i zagrożenie dla krajów Ameryki Łacińskiej. Struktura i skala chińskich BIZ nadal pozostaje dość nieznaczna, ale ta sytuacja zmienia się szybko, szczególnie analizując lata 2009-2010. Ogromna część chińskich BIZ trafia do Brazylii, która jest jednocześnie odbiorcą największej indywidualnej chińskiej inwestycji zagranicznej, jaką jest projekt budowy Porto do Aço. Stosunki brazylijsko-chińskie w zakresie współpracy gospodarczej z jednej strony wydają się być bardzo obiecujące z uwagi na komplementarność obu gospodarek, z drugiej jednak strony stwarzają zagrożenie dla Brazylii jakim jest nadmierne uzależnienie się od czynników zewnętrznych oraz utrata przewagi w eksporcie produktów przetworzonych, które wypierane są przez produkty chińskie. Ponadto, chińska obecność w Ameryce Łacińskiej nie oznacza tylko stworzenie przeciwwagi dla Stanów Zjednoczonych, ale podważa również pozycję Brazylii w regionie. Metodologia: autor łączy ilościową i jakościową analizę danych pochodzących  głównie z baz UNCTAD, Chińskiego Ministerstwa Handlu, CIA i Brazylijskiego Ministerstwa Gospodarki. Ponadto, autor w ramach przeglądu dostępnej literatury, podejmuje się analizy i oceny badań dotyczących powyższego tematu przeprowadzonych przez m.in. Asia Pacific Foundation of Canada oraz badań opublikowanych przez Uniwersytet w Sao Paulo.

Skuteczność polityki przemysłowej w XXI wieku? Przypadek Brazylii

Celem artykułu jest zaprezentowanie najważniejszych czynników podważających skuteczność brazylijskiej polityki przemysłowej oraz zwrócenie uwagi na wagę problematyki polityki przemysłowej w XXI wieku jako przedmiotu badań nauk ekonomicznych. W części teoretycznej artykułu, autorka dokonuje systematyzacji pojęć związanych z polityką przemysłową oraz przeglądu stosownej literatury. Z uwagi na fakt, iż dyskusje na poruszony temat zależą od ideologicznych inklinacji dyskutantów, większa część istniejących badań jest bardzo spolaryzowana – od takich, które mocno popierają rządowe programy przemysłowe do tych, które je stanowczo odrzucają. Niniejszy artykuł, z założenia próbuje prezentować stanowiska obu stron, omawia najważniejsze teoretyczne ograniczenia polityki przemysłowej i ukazuje, jak zmieniał się stosunek do polityki przemysłowej w zależności od przyjętego paradygmatu interwencjonizmu. W świetle rozważań teoretycznych, autorka przeprowadza historyczną oraz przedmiotową analizę brazylijskiej polityki przemysłowej. Po zaprezentowaniu nowego kształtu polityki przemysłowej zapoczątkowanej przez prezydenta Lula da Silva, analiza przybiera empiryczny charakter, gdzie oficjalne zapewnienia i cele rządu skonfrontowane są z realnymi danymi gospodarczymi. Wynika z niej, iż wbrew strategii rozwoju gospodarczego Brazylii, aktualna struktura gospodarki oraz struktura handlu zagranicznego wskazują, że to nie branże innowacyjne napędzają brazylijską ekonomię, ale surowce oraz przemysł tradycyjny. Próbując znaleźć przyczynę takiego stanu rzeczy, autorka wskazuje na główne czynniki osłabiające skuteczność brazylijskiej polityki handlowej.The article aims to identify the key factors that undermine the efficiency of industrial policy in Brazil. It also draws attention to the importance of academic research into the nature and implications of industrial policy in the modern economy. The analysis starts with a systematization of industrial policy-related terms and a literature review. Because discussions on the topic are usually ideologically-biased, the author says, most of the existing studies are heavily polarized. Some economists strongly advocate governmental industrial programs, others express definite disapproval. The article contributes to the existing research by outlining key theoretical problems related to industrial policy and by highlighting the different approaches to the subject that have emerged in response to the changing paradigm of state interventionism. In light of the theoretical framework, Brazilian industrial policy is studied. Brazil warrants special attention, Czarnecka-Gallas says, because a historical analysis of government intervention in that economy confirms the importance of industrial policy – despite substantial policy changes and different methods used by the authorities over the years. After a brief summary of how industrial policy was applied in Brazil in the postwar era, the author looks at some vital components of the country’s current industrial strategy and confronts it with empirical data that point to a disparity between official goals and practice. As a consequence, in contrast to the strategy of Brazil’s economic development, which is based on industrial growth and innovation enhancement, the structure of the country’s economy and its trade patterns show that it is commodities and low-tech industries rather than innovative sectors that are driving the expansion of Brazil’s trade, the author says

Rola dyplomacji ekonomicznej w podnoszeniu narodowej konkurencyjności

The paper aims at presenting the issues of economic diplomacy from economic perspective within competitiveness framework. The author combines two separately existing in the literature theoretical frameworks in order to obtain a new model of economic diplomacy. In the paper the thesis stating that economic diplomacy has been underused and limited only to macroeconomic factors of national competitiveness is discussed. The postulate of economic diplomacy to operate in close relations to micro factors of national competitiveness in order to contribute to country’s higher competitive position is proposed. Theoretical concept presented may serve both academics and policy makers as the reference point in their analysis, further empirical research and diplomatic strategy building. The novelty of the approach presented is competitiveness related model of economic diplomacy applied on both macro and micro-economic levels.Celem artykułu jest ukazanie roli dyplomacji ekonomicznej we wzroście konkurencyjności danego państwa. Autor prezentuje model dyplomacji ekonomicznej w oparciu o teorię konkurencyjności, sankcjonując jej stosowanie w świetle argumentów ekonomicznych. Wysunięta teza twierdzi, że do tej pory termin „dyplomacja ekonomiczna” był odnoszony jedynie do makroekonomicznych czynników konkurencyjności. Tymczasem korzystanie z instrumentów dyplomacji ekonomicznej na poziomie mikroekonomicznym pozwoli na podniesienie konkurencyjnej pozycji kraju w sposób efektywny i zgodny ze współczesnym paradygmatem wzrostu gospodarczego

The Institutional and External Factors Behind the Switch of a Country’s Economic Growth Strategy. The Case of the Brazilian Economic Policy

One of the most important tasks for Brazil after the Second World War was to change the structure of its economy. Due to a relatively low level of domestic industry, consecutive governments found industrialization the main priority and focused on industrial policy to foster that process. One can argue that industrial policy was the core element of Brazilian economic policy throughout the post-war period, until the liberalization reforms of the 1980 s. Political and economic traditions, together with rapid changes in global economy over the last decades, have had a huge impact on more recent Brazilian economic policy. On one hand, the country has kept looking back to the protectionist practices that have shaped its economy since the emergence of the modern Brazilian state, on the other, Brazil’s ambition is to become a leading emerging economy and serious partner in the developed world. A dual development track, and continuous inner-conflict between protectionism and liberalism, is clearly visible in Brazilian economic policy and often leads to contradictory measures being taken by successive governments. The objectives of the article is to provide a contextualized analysis of the evolution of Brazil’s economic growth strategy, with a particular focus on the role of economic and political traditions, and institutions